Αλλαγή της αντίληψης για την Αναπηρία – Ο Ricky και η «επανάσταση» της Ομάδας Μπάσκετ αναπήρων του Ανατολικού Μπράιτον

Ο Ricky συνεργάζεται στενά με την τοπική του κοινότητα στο Ανατολικό Μπράιτον και συμμετέχει ως ενεργό μέλος πολλών κοινοτικών ΜΚΟ. Ο Ricky έχει ασκήσει πιέσεις και βοήθησε στην αλλαγή του φυσικού περιβάλλοντος στο Ανατολικό Μπράιτον - βλέποντας περαιτέρω μειώσεις στα κράσπεδα, οι οποίες βελτιώνουν την προσβασιμότητα τόσο για τους χρήστες αναπηρικών καροτσιών, όσο και για τις οικογένειες και τους ηλικιωμένους κατοίκους.

Η δουλειά του Ricky σχετικά με την κοινότητα εκτείνεται σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή του Σάσσεξ - παρέχοντας μαθήματα μπάσκετ με αναπηρικά καροτσάκια κάτι που αποτελεί πρόκληση για τις μέχρι πρότινος αντιλήψεις για την αναπηρία. Ο Ricky παραδίδει μαθήματα σε σχολεία, σε επαγγελματίες υγείας, φοιτητές πανεπιστημίου και προσφάτως καταρτισμένους καθηγητές, καθώς και τη δημιουργία αναδυόμενων συνεδριών σε κοινοτικούς χώρους του Ανατολικού Μπράϊτον. Αναγνωρίζοντας τις προσπάθειές του, στον Ricky απονεμήθηκε το βραβείο Active Sussex Volunteer of the Year 2019, κερδίζοντας έντονο ανταγωνισμό για το εν λόγω βραβείο.

Ο Tom Goodridge, συντονιστής του έργου για το Δίκτυο Μεταφοράς Καλών Πρακτικών, ACTive NGOs Brighton, συναντήθηκε με τον Ricky για να μάθει τι σημαίνει η κοινοτική ηγεσία για αυτόν και πώς το προαναφερόμενο δίκτυο μεταφοράς Καλών Πρακτικών του Urbact τον βοήθησε να αναπτυχθεί περαιτέρω.

Tom: Ricky, τι σημαίνει η κοινοτική ηγεσία για σένα;

Ricky: Κοινοτική ηγεσία σημαίνει να αναδείξουμε αυτούς τους ηγέτες της κοινότητας που θέλουν να καθοδηγήσουν την κοινότητα προς όφελος της κοινότητας. Έτσι, αντί να τους λένε τι θα συμβεί στην κοινότητά τους, οι κοινοτικοί ηγέτες είναι οι άνθρωποι που έχουν όραμα ή μπορούν να μιλήσουν με τους ανθρώπους της κοινότητας και να βοηθήσουν στη δημιουργία αυτής της κοινότητας που θα ήθελαν να έχουν, ξέρετε, αυτής που πρέπει να γίνει, αντί να τους λένε για το τι μπορούν να έχουν.

Tom: Άρα οι κοινοτικοί ηγέτες είναι ... μοχλοί αλλαγής. Δεν περιμένουν απλά να ακούσουν ποια θα είναι η αλλαγή;

Ricky: Ακριβώς. Νομίζω… για μεγάλο χρονικό διάστημα οι περισσότερες κοινότητες πιστεύουν ότι έχουν τελειώσει. Ξέρετε, τους λένε τι μπορούν να έχουν και τι δεν μπορούν. Και ένας αρχηγός της κοινότητας είναι κάποιος που έρχεται σε επαφή με αυτό που συμβαίνει στην κοινότητα και στη συνέχεια μπορεί να λειτουργήσει ως μια φωνή για αυτούς τους ανθρώπους.

Tom: Λοιπόν, ποιά πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία ενός ισχυρού κοινοτικού ηγέτη;

Ricky: Θα έλεγα η δικτύωση. Η δικτύωση είναι το κλειδί για οτιδήποτε, ξέρετε απλώς να μιλάτε σε ανθρώπους και να είστε καλοί στην επικοινωνία. Διότι όταν βρίσκεστε σε μια κοινότητα… έχετε ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Θα μπορούσατε να έχετε ανθρώπους που είναι κορυφαίοι επιχειρηματίες και στη συνέχεια θα μπορούσαν να ζουν δίπλα σε κάποιον που έχει αναπηρία ή θα μπορούσαν να ζουν δίπλα σε κάποιον που, δουλεύει ως καθαριστής/καθαρίστρια. Επίσης, ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο αν εργάζεστε ως κοινοτικός ηγέτης είναι να είστε σε θέση να μιλήσετε και να συσχετιστείτε με όλους τους ανθρώπους και να δείτε τα πράγματα από τη δική τους σκοπιά.

Tom: Άρα αυτή η ικανότητα επικοινωνίας είναι βασική;

Ricky: [Ναι], καθώς και η δικτύωση μεταξύ ατόμων. Η κοινότητα θα μπορούσε να είναι τόσο διαφορετική από τη μία άκρη στην άλλη. Πώς μπορεί λοιπόν κανείς να ταυτιστεί με ένα παιδί 18/19 ετών και μετά να ταυτιστεί με κάποιον που είναι 60 και 70 ετών;. Μόνο αν κάποιος έχει καλές δεξιότητες επικοινωνίας, είναι καλός ακροατής και έχει την ικανότητα να βρει κοινό έδαφος μεταξύ των ανθρώπων, νομίζω ότι μπορεί να γίνει γρήγορα είτε αρχηγός κοινότητας είτε «καταστροφέας» κοινότητας.

Ricky: Όπως γνωρίζετε, στο Μπράιτον έχουμε μια πολιτισμικά πολύμορφη κοινότητα, με άτομα από όλο τον κόσμο. Έχουμε διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Εδώ ζουν άνθρωποι που είναι είτε πολύ πλούσιοι είτε πολύ φτωχοί. Πιστεύω λοιπόν ότι καθιστά τη δουλειά του να είσαι ηγέτης της κοινότητας πιο δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα πιο ικανοποιητική όταν βλέπεις κάτι καλό να βγαίνει από αυτό.

Tom: Άρα για σένα είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να ακούς αλλά και να συμπάσχεις, να βλέπεις τις καταστάσεις άλλων ανθρώπων και να σκέφτεσαι τις εμπειρίες τους μέσα στην πόλη, στη γειτονιά, στην κοινότητα που ζουν… γιατί μπορεί να μην είναι όμοιες με τις δικές σου.

Ricky: Ακριβώς. Ναι, δεν ξέρεις ποτέ τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες. Και αν μιλάς για την κοινότητα με την έννοια της γειτονιάς σου, ξέρεις ότι μπορεί να ζω στο Ανατολικό Μπράιτον και να μην ξέρω τι συμβαίνει πίσω από τις πόρτες των ανθρώπων, αλλά όταν βλέπεις τους ανθρώπους πρέπει να είσαι σε θέση να συσχετιστείς μαζί τους εκείνη τη στιγμή, και όχι για αυτό που θα κάνουν εκείνη την ημέρα, πώς είναι και να προσπαθείς να βλέπεις, τα πράγματα από την οπτική γωνία των άλλων.

Tom: Απολύτως. Πώς πιστεύετε ότι οι ηγέτες της κοινότητας μπορούν να κάνουν άλλους ανθρώπους μέσα στην κοινότητα να νιώθουν αυτοπεποίθηση, να έχουν κίνητρο να κάνουν πράγματα και να κάνουν αλλαγές;

Ricky: Ξέρετε το γεγονός ότι ο γείτονάς σας είναι ανάπηρος ή άνεργος, δεν σημαίνει ότι και η οικογένειά του θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Ξέρετε, εξακολουθούμε ακόμα να βλέπουμε ότι οι άνθρωποι που προέρχονται από μια υποβαθμισμένη κοινότητα μπορούν να γίνου κορυφαίοι επιχειρηματίες ή κορυφαίοι σε κάποιο άθλημα ή παιχνίδι. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε πρότυπα ανθρώπων που προέρχονται από διάφορα υπόβαθρα και που κατάφεραν να φτάσουν εδώ που είναι σήμερα με το ταλέντο τους.

Tom: Απ’ότι βλέπω, είστε μέρος του δικτύου ACTive NGOs εδώ και αρκετό καιρό - έχετε επισκεφτεί, μέσω του προγράμματος Urbact τις Συρακούσες, και είστε μέλος της Τοπικής Ομάδας Δράσης (ULG) εδώ και αρκετό καιρό. Πώς επηρέασε αυτό το τοπικό σας έργο και πώς προώθησε και βοήθησε να αναπτύξετε τις ηγετικές σας δεξιότητες στην κοινότητα;.

Ricky: Νομίζω ότι το δίκτυο Active NGOs, η επίσκεψη, «μου άνοιξαν τα μάτια» για να δω παραπέρα. Ξέρετε ότι δεν έχω ταξιδέψει πάρα πολύ και αυτή είναι η πρώτη φορά που έφυγα από τη χώρα μου από τότε που ήμουν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Tom: Η αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα αυτό.

Ricky: Ναι, ήταν η πρώτη φορά που έχω βγει από τη χώρα από τότε. Ήταν λοιπόν μια διαφορετική εμπειρία για μένα να δω πώς λειτουργεί και ζει κανείς κάπου αλλού. Νομίζω ότι αυτά που έχω μάθει από το Urbact, όσον αφορά την κοινότητα, έχουν έρθει σχεδόν σε μια τέλεια στιγμή, τόσο με αυτό που κάνω με την κοινωνική επιχείρηση όσο και με την ομάδα μπάσκετ που απαρτίζεται από άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια. Επιπλέον, νομίζω ότι συνδυάζοντας όλα όσα έχω μάθει στο Urbact με την ανάπτυξη της κοινότητας, την κοινωνική επιχείρηση, και με το να είμαι επιχειρηματίας καθώς και με την προσπάθεια μου να κάνω τους ανθρώπους με αναπηρία να συμμετέχουν σε κάποιο άθλημα, αυτά τα τρία συστατικά τα οποία εμφανίστηκαν ταυτόχρονα ήταν πραγματικά ο βασικός μοχλός που με ώθησε να θέλω να βοηθήσω περισσότερα άτομα, τόσο στην κοινότητα στην οποία ζω όσο και στην κοινότητα των ατόμων με  κινητικές δυσκολίες.

Tom: Εντάξει, λοιπόν, θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι [η συμμετοχή σας στο δίκτυο ACTive NGO] σας υπενθύμισε… να βεβαιωθείτε ότι το στοιχείο της κοινότητας είναι το κλειδί στην εργασία σας όσον αφορά το κοινωνικό έργο που κάνετε και στην εργασία σας γύρω από τον αθλητισμό για άτομα με αναπηρία.

Ricky: Ακριβώς. Νομίζω ότι το Urbact δείχνει πώς διαφορετικές κοινοτικές οργανώσεις μπορούν να συνεργαστούν κάτω από μια στέγη, όπως το ΝGO House και τα κτίρια που είδαμε στις Συρακούσες. Νομίζω ότι αν πάρουμε μερικά από τα πράγματα που μάθαμε από εκεί, τα συνδυάσουμε με μερικά από τα πράγματα που κάνω με την κοινωνική επιχείρηση καθώς και με τα αθλήματα και τα αθλήματα με άτομα με κάποιο είδος αναπηρίας, το αποτέλεσμα είναι σχεδόν σαν μια «τέλεια καταιγίδα». Πρόκειται να αποκτήσετε μια επιχείρηση που όχι μόνο εξυπηρετεί την κοινότητα, αλλά έχει και αυτόν τον κοινωνικό αντίκτυπο. Επομένως, η συμμετοχή μου στο Urbact, η είσοδος μου στην κοινωνική επιχείρηση και η ενασχόληση μου με τον αθλητισμό, σημαίνει ότι έχω μάθει αυτά τα τρία πράγματα τα τελευταία δύο χρόνια. Έχουμε σχεδόν δημιουργήσει ένα κύμα γνώσης που έρχεται να μας δείξει τόσο για το πώς να βοηθήσουμε την κοινότητα, τον αθλητισμό, αλλά και πώς να βοηθήσουμε τον κοινωνικό αντίκτυπο μιας επιχείρησης. Έτσι είναι σαν την τριπλή απειλή.

 Tom: Μου αρέσει αυτό, η τριπλή απειλή. Τι θα συμβουλεύατε για την οικοδόμηση σχέσεων και σχέσεων εμπιστοσύνης σε μια κοινότητα;

Ricky: Όλες οι κοινότητες είναι διαφορετικές. Έτσι, το πρώτο πράγμα είναι να μάθετε ποια είναι τα προβλήματα σε μια κοινότητα. Θα διαπιστώσετε ότι πολλές κοινότητες έχουν είτε ένα κοινό ζήτημα είτε ένα κοινό πρόβλημα και αν μπορείτε να φτάσετε στη ρίζα του κάθε ζητήματος ή προβλήματος, είτε πρόκειται για φτώχεια είτε για εγκλήματα ή για ναρκωτικά ή για οποιοδήποτε άλλο κοινό πρόβλημα, πιθανότατα θα διαπιστώσετε ότι οι μισοί άνθρωποι που μιλήσατε έχουν μοιραστεί αυτό το πρόβλημα. Όταν ζούσα στην άλλη πλευρά του Μπράιτον, ζούσα κοντά σε ένα πάρκο και όταν πήγαινα το σκύλο στο πάρκο, διαπίστωσα ότι σε κανέναν δεν άρεσε να περπατάει μέσα από αυτό το πάρκο τη νύχτα, επειδή οι φωτεινοί σηματοδότες δεν λειτουργούσαν . Έτσι, ήρθα σε επαφή με το συμβούλιο, επισκευάστηκαν οι φωτεινοί σηματοδότες και έπειτα επισκευάστηκαν οι πίνακες ανακοινώσεων και μετά τα πεζοδρόμια. Έτσι, όταν οι ηλικιωμένοι πήγαν στο ιατρείο του γιατρού τους στην απέναντι πλευρά, ούτε έπεσαν ούτε σκόνταψαν πάνω στο ανώμαλο έδαφος.

Tom: Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα και να παρατηρήσουμε κάποια από τα ζητήματα, τα προβλήματα ή τις δυνατότητες, να κοιτάξουμε τη θετική πλευρά αυτών και, στη συνέχεια, να ενεργήσουμε πάνω σε αυτό και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάποια αλλαγή;

Ακριβώς. Μπορεί να είναι κάτι πολύ μικρό, αλλά τελικά κάποιος θα πει: «Ω, δείτε τον Ricky, αυτός είναι ο τύπος που επιδιόρθωσε τον πίνακα ανακοινώσεων» ή τα πεζοδρόμια ή τώρα υπάρχει ένα κράσπεδο όπου πριν δεν υπήρχε». Και αυτά τα μικρά πράγματα αρχίζουν να μεταφέρονται μέσα σε μια κοινότητα και έπειτα βλέπετε ότι οι άνθρωποι που σας πλησιάζουν λένε; «Ω έχετε δει αυτό το πρόβλημα ή τι πιστεύετε για αυτό;». Οπότε σε κάθε κοινότητα πρέπει να βρείτε μερικά πράγματα που γοητεύουν τους ανθρώπους, κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους. Μάθετε πού βρίσκονται τα ζητήματα και θα διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν το ίδιο ζήτημα, αλλά οι περισσότεροι δεν μιλάνε γι 'αυτό. Και αν δεν είστε καλοί στην επικοινωνία με όλους τους ανθρώπους, ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, τότε ξαφνικά τα μικρά προβλήματα μπορούν να γίνουν όλο και μεγαλύτερα.

Tom: Μια πτυχή για την οποία μιλάμε πολύ στο Ανατολικό Μπράιτον, στην κοινότητα BN2 Five είναι γύρω από την εμπιστοσύνη. Πώς εσείς στο ρόλο σας ως αρχηγός της κοινότητας δημιουργείτε και χτίζετε εμπιστοσύνη με άλλους συνεργάτες στην περιοχή;

Ricky: Λοιπόν, εγώ προσωπικά, ό, τι λέω ότι θα κάνω πάντα προσπαθώ και το φέρνω εις πέρας. Για παράδειγμα, αν πω ότι θα κάνω κάποια αθλήματα με αναπηρικό καροτσάκι κάπου, θα πάω και θα το κάνω, θα βρω έναν τρόπο να το κάνω. Νομίζω ότι όταν κάποιος βρίσκεται σε μια κοινότητα που έχει απογοητευτεί στο παρελθόν, πιθανώς είτε από την αστυνομία είτε από τις αρχές ή τον τοπικό δήμο ή την κυβέρνηση, πάντα νιώθει ότι θα απογοητευτεί και πάλι με κάποιο τρόπο. Πιστεύω ότι αν πούμε ότι θα κάνουμε κάτι και μετά όντως το κάνουμε , τότε χτίζουμε μία σχέση εμπιστοσύνης.

Tom: Λοιπόν, τελευταία ερώτηση: Εδώ, στο Ανατολικό Μπράιτον λαμβάνει χώρα η τελική εκδήλωση του  δικτύου μεταφοράς Καλών Πρακτικών [ACTive NGOs transnational]. Αναμένετε περίπου 50 με 60 άτομα από άλλες πόλεις να έρθουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για να παρουσιάσετε το Ανατολικό Μπράιτον στα καλύτερά του;

Ricky: Προφανώς, θα τους κάνω όλους να παίξουν μπάσκετ σε αναπηρικά καροτσάκια όταν έρθουν εδώ.

Tom: Φανταστικά!

Ricky: Ξέρετε, θα τους βάλουμε όλους να παίξουν μπάσκετ σε αναπηρικά καροτσάκια. Αυτό θα τους κάνει να δουν παραπέρα, παίζοντας μπάσκετ με το αναπηρικό καροτσάκι δεν θα δούνε απλά μια αναπηρική καρέκλα ως αναπηρική καρέκλα, αλλά θα τη δούνε ως ένα εργαλείο για να παίξουν ένα άθλημα. Όπως χρειάζεται κανείς ένα κανό για να κάνει κανό, θα χρειαστούν αυτό, ένα αθλητικό αναπηρικό καροτσάκι, για να παίξουν μπάσκετ. Και θα φύγουν όχι μόνο μαθαίνοντας για το Ανατολικό Μπράιτον αλλά και με τη γνώση του πώς είναι να είσαι σε μια κοινότητα με άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο είδος αναπηρίας.

Tom: Φανταστικά Ricky, χάρηκα πολύ. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Ricky: Όπως ξέρεις πάντα στη διάθεσή σου για οτιδήποτε χρειαστείς!