Placemaking | Διαμόρφωση ενός τόπου

Σύμφωνα με το Project for Public Spaces, το επιτυχημένο Placemaking βασίζεται σε 11 βασικές παραδοχές:

1. Η Κοινότητα γνωρίζει καλύτερα. Επιτυχημένος δημόσιος χώρος = ενεργός δημόσιος χώρος > συμπλοκή ανθρώπων που τον χρησιμοποιούν
2. Τοποθεσίες, όχι σχέδια. Ο γραμμικός σχεδιασμός λαμβάνει υπόψην στα σχέδια τις αποτελεσματικές αναλογίες κυκλοφορίας πεζών. Το Placemaking περιλαμβάνει τη συνεκτίμηση των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των περιβαλλόντων και των δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στο χώρο, ώστε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο.
3. Το Placemaking είναι μια ομαδική προσπάθεια. συμμετέχοντες = πολίτες, τοπικοί φορείς, ιδιώτες, σχολεία, μουσεία κ.α.
4. Δημιουργία και πράξη των παρατηρήσεων. Παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται ένας δημόσιος χώρος, είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τι αρέσει και τι δεν αρέσει στην κοινότητα. Ακόμη και μετά την υλοποίηση ενός δημόσιου χώρου, η παρατήρηση είναι το κλειδί για την σωστή διαχείρισή και την εξέλιξή του ώστε να ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες της κοινότητας με την πάροδο του χρόνου.
5. Απαιτεί ένα όραμα. Όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους τύπους έργων χρειάζεται ένα όραμα για να πετύχει. Αυτό το όραμα δεν πρέπει να είναι το μεγάλο σχέδιο ενός μόνο ατόμου, αλλά η συνολική αντίληψη ολόκληρης της κοινότητας.
6. Απαιτεί υπομονή. Ένα σχέδιο τοποθέτησης δεν γίνεται εν μία νυκτί. Μην αποθαρρύνεστε αν τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί στην αρχή ή αν η πρόοδος φαίνεται αργή.
7. Τριγωνίζω. Η τριγωνία είναι η στρατηγική τοποθέτηση των παροχών, έτσι ώστε να ενθαρρύνουν την κοινωνική αλληλεπίδραση και να χρησιμοποιούνται συχνότερα. Για παράδειγμα, «αν υπάρχει αναγνωριστικός χώρος για παιδιά σε μια νέα βιβλιοθήκη, ώστε να βρίσκεται δίπλα σε μια παιδική χαρά σε ένα πάρκο και να προστεθεί ένα περίπτερο τροφίμων, θα υπάρξει περισσότερη δραστηριότητα απ ‘ό, τι εάν οι παροχές αυτές βρίσκονται ξεχωριστά».
8. Αγνοήσε τους #Naysayers (αυτούς που λένε οχι). Ακριβώς επειδή δεν έχει γίνει, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν λίγοι άνθρωποι, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, που δουλειά τους είναι να δημιουργούν τόπους.
9. Η μορφή υποστηρίζει την λειτουργία. Η μορφή ενός δημόσιου χώρου θα πρέπει να διαμορφωθεί έχοντας υπόψιν τις προβλεπόμενες λειτουργίες του.
10. Τα χρήματα δεν πρέπει να είναι θέμα. Εάν η δικτύωση και η ομαδική ανάπτυξη έχουν υλοποιηθεί σωστά, το κοινό συμφέρον για το έργο πρέπει να είναι αρκετά θετικό ώστε να αγνοεί το χρηματικό κόστος του.
11. Το Placemaking είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Το «Placemaking» δεν τελειώνει ποτέ. Μπορούν να γίνουν μικρoί «βελονισμοί» για να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του χώρου στην κοινότητα του αλλά η τακτική κατοίκηση των τόπων είναι ένα γεγονός συνήθειας και ζωής.

Αναδημοσίευση από το  astikakoina.org. Μπορείτε να δείτε την αρχικη δημοσίευση εδώ.