Εξηγώντας το προφανές: η κοινοτική οικοδόμηση χρειάζεται δράσεις, όχι (μόνο) λόγια
Edited on
01 February 2021Η επιτυχής μεταφορά της καλής πρακτικής απαιτεί κοινωνικά καινοτόμους δήμους που ξεκινούν με μικρά και συγκεκριμένα βήματα, όπως η προετοιμασία και η προσομοίωση. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη όταν αναμένεται ότι οι άνθρωποι θα είναι ενεργοί ακόμη και προορατικοί προς το περιβάλλον τους. Είναι πάντα καλύτερο να προσκαλούνται οι άνθρωποι να μην μιλάνε μόνο για τη γειτονιά τους, αλλά να κάνουν και κάτι στην πράξη για αυτή. Το αποδείξαμε αυτό για τις πόλεις εταίρους, καλώντας τους να κάνουν κάτι στην κεντρική πλατεία του Γκεοργκένι, στη Ρουμανία.
Οι πόλεις-εταίροι του δικτύου "Come In!" συναντήθηκαν στο Γκεοργκένι της Ρουμανίας για τη συνάντηση αναθεώρησης τον Σεπτέμβριο του 2019 κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε μία συνάντηση συμμετοχικού προγραμματισμού. Το εργαστήριο βασίστηκε στη μέθοδο διαμόρφωσης χώρου (place making) για να εμπνεύσει τους συμμετέχοντες να σκεφτούν τους δημόσιους χώρους στην πόλη ως την καρδιά της κοινότητας και να προσπαθήσουν να φανταστούν πώς θα φαινόταν ένας συγκεκριμένος δημόσιος χώρος μέσα από τη δική τους ματιά και τη δέσμευσή τους.
Η μεθοδολογία της διαμόρφωσης χώρου μοιράζεται τις ίδιες αξίες με την αστική γιορτή «Βουδαπέστη 100» (Budapest 100) όσον αφορά τη δέσμευση και συμμετοχή της κοινότητας. Ενθαρρύνει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στη διαδικασία σχεδιασμού ενός δημόσιου χώρου, ιδιαίτερα τους πολίτες που κατέχουν και χρησιμοποιούν το δημόσιο χώρο, να εμπλακούν στον σχεδιασμό του. Με αυτό τον τρόπο, η κοινότητα δημιουργεί χώρους με προστιθέμενη αξία της δικής τους δέσμευσης και προβληματισμού και ταυτόχρονα κερδίζει χώρο για άνετη χρήση στην καθημερινή ζωή.
Οι συμμετέχοντες του εργαστηρίου στη Γκεοργένη ήταν μέλη του δικτύου “Come In!”, και οι ντόπιοι της πόλης. Τα μέλη του δικτύου θα πρέπει να επαναχρησιμοποιήσουν τις καλές πρακτικές της «Βουδαπέστης 100» στις πόλεις τους διοργανώνοντας ένα φεστιβάλ και να τους ενθαρρύνουν να το κάνουν με συμμετοχικό τρόπο. Πιο συγκεκριμένα, το εργαστήριο αυτό προσέφερε:
• Εξοικείωση με τη μέθοδο
• Εμπειρία με τη διαδικασία (δοκιμή)
• Δημιουργία για κάτι απτό σε μια πραγματική κατάσταση (προσομοίωση)
• Παραλαβή «εργαλείων» που μπορούν να ενσωματωθούν στην τοπική μεταφορά
• Υπογράμμιση της σημασίας του συμμετοχικού σχεδιασμού για το Δήμο.
Submitted by mpapoutsi on