“Cultuur met iedereen”: Waarom het creëren van cultureel inclusieve steden de manier verandert waarop beleidsmakers in de stad hun werk benaderen

“We zijn niet aan het hoofd van de tafel, maar we zijn onderdeel van de tafel” Araf Ahmadali, Senior Beleidsadviseur voor Kunst en Cultuur, Amsterdam.

Een groepsfoto van alle ACCESS stadsvertegenwoordigers en vice-burgemeester Touria Meliani (Amsterdam) voor de kunstwerken van de tentoonstelling “Nederlandse Meesters Herzien”, samengesteld door Jörgen Tjon A Fong.

Amsterdam (NL), Dublin (IE), Lissabon (PT), Londen (UK), Sofia (BG), Tallinn (EE), Riga (LV) en Vilnius (LT) hebben elk een rijk en levendig cultureel aanbod, maar hebben elk uitdagingen geïdentificeerd  die specifiek zijn voor hun steden, om het cultureel aanbod inclusiever te maken. Bijvoorbeeld, in Riga is 70% van alle culturele instituties gevestigd in twee van de 58 stedelijke wijken. In Amsterdam, wat nu een minderheid als meerderheid stad is (dat wil zeggen dat de meeste inwoners uit een minderheid etnische groep komt), is de cultuur niet volledig aangepast aan de demografische verandering. Een ander voorbeeld is Tallinn die een kennis tekort kenniskloof heeft geïdentificeerd waarin er geen kwalitatief bewijs is dat het culturele aanbod van de stad daadwerkelijk voldoet aan de behoeften van de inwoners en bijdraagt aan het welzijn. Elke stad vond weerklank in de uitdagingen van de anderen. Het netwerk heeft daarom drie gemeenschappelijke behoeften geïdentificeerd:

1. Het uitbreiden van de deelname;
2. Het gelijk verspreiden van de culturele infrastructuur;
3. Het verbeteren van de verzameling en het gebruik van gegevens over culturele deelname verbeteren.

Het netwerk heeft ook een nieuwe beleidsaanpak als een centrale vereiste aanmerken. Zoals Araf Ahmadali, Senior beleidsadviseur voor Kunst en Cultuur van Amsterdam zei: “We moeten beginnen met de erkenning dat we als ambtenaren niet alle antwoorden hebben; dat we niet het hoofd zijn van de tafel, maar onderdeel van de tafel’’. Het werk om culturele inclusie te bewerkstelligen moest echt inclusief zijn, dus niet “cultuur voor iedereen, maar cultuur met iedereen”.

“Alles wat we doen is gebaseerd op conversatie”, volgens Tracy Geraghty, Stads Cultuurbedrijf van Dublin.

Tijdens de openingsvergadering van het ACCESS-netwerk in Amsterdam in september werden vijf belangrijke aspecten van een inclusieve aanpak van de cultuurpolitiek vastgesteld tijdens discussies tussen partnersteden en uitgenodigde lokale belanghebbenden:

1. Een voortdurend gesprek: de discussie over cultuur in de stad moet continu zijn, niet incidenteel. Zoals Tracy Geraghty heeft uitgelegd, is dit al een hoeksteen van het Dublins Stads Cultuurbedrijf “tea and chat” model voor de ontwikkeling van het programma: “Alles wat we doen is gebaseerd op conversatie, we doen niets zonder eerst te hebben gesproken met de gemeenschappen die we dienen”.
2. Wees open en toegankelijk: maak het makkelijk voor mensen en organisaties om contact op te nemen.
3. Luister en leer: veel mensen en organisaties hebben ervaring met het breder delen/verspreiden van cultuur en willen graag hun kennis delen.
4. Heroverweeg hun ‘stadscentrum’: als een ander gebied het stadscentrum  was, welk cultureel aanbod zou u dan verwachten? Welke instellingen en ondersteuning zou het nodig hebben?
5. Daag bestaande definities uit: wat is talent? Wat is kwaliteit? Wat is cultuur? Beleidsmakers moeten openstaan voor nieuwe en andere definities.

Elke stad is toegewijd in het ontwikkelen van deze aanpak voor hun eigen culturele beleidsvorming.

Het ACCESS netwerk zal de komende twee jaar blijven samenwerken en ideeën en praktijken delen als elke stad zijn eigen actieplan voor ‘cultuur met iedereen’ ontwikkelt. Meer beleids- en praktijkideeën uit het netwerk zullen in toekomstige blogs worden gedeeld.